BACCI - De naturali vinorum historia volume V

t î ï f ^ §iV 1 T i T V S. 2 69 S p e l i tv i na« S P O L E T VM quamquam interva l l es fub algidis Appcnn i n is íîtum f i t, prò ampl i tudi ne tamen a g r i, & val lcculas habe t , & p l ana, cV colles f r ug i– fero^ . qua: apcrtis ab oriente, ac aqui lone faucibus, lalubrcs conc ipiunt auras, eascj iSoIi s radi js ad occidentem vfq; fcecundas. Qu am irtus, & agri foecundi– tatem arguit vi bis ant iqui tas ,& qua: ob nob i l cm cul turam facìa fuerit Co l o n ia Romanurum , ac c l arum in hi ftori js homi num genus, tàm mi l i t ie l abonbus cgr cg i um, quàmco l end is agris mu l te i ndu f t r i e. Vinis iam admodum gêne– rons , Se qua: 1 alernis fint c ompa r anda, indicat eo epigrammate inter ceter a B v i na Ma r t i a l i s. De S p o l e t i nn qua f u nt c u r i o /a l a g e n is ( Iegerc m cariof a ex P l i n. ) M a l u e r i s , quàm f i muïla F a l e r na bibas. N ec minus hodie non medi ocns l audis produc it v i n a. qua? tamen ob natura- l em pluri ex parte l ocorum ab ima v a l l e , ac f lumine intercurrente humi d i t a– te , cocia ad def ruti fubf tant i am, vai idi lTima fiunt, Se nonnul la Falernis c om– paranda tentant caput. Elecìiflima vero hoc in gener e Muf ca t e l la f un t, qua par tee x emi ncnt i bus co l l i cuhs leguntur fuauiora. qu e l e ui potiílimùm coccio- n e , vui seracemat is ,ac in co excoótis c ond i t a, faporem acqui runt delectabi- I cm. àde x t e ra afeenfuqua colles fe in amplam d i l a t an t , p l an i c i cm, f ync e ra g i gnun t u r, Se que in communibus vinis habentur i nnume r a, c M e u a n u , N u r f i a, & v i c w a r um terrarum v i n a. C O N T I N VA e li cadem ampl i tudo c o l l i um erga mon t e s, vfque in M c - uan i umag ru n. de quaS i l l ius I tal icus l ibro v 111. — &• U ns M e u a n t d p r a t t s , ( pafeuis f c i l i cc tpingui bus .) Et Luc anus, — e> q ui taurtferis M e u a n i a c a m p i i . Por ròI t r iol am vuam prò del i c iofo vue gener e ex P l i n io pauloantc memi n i- i t r i o l a v * * mus in Picenis , & Mc u a n ie agro, qui non minus hod i e, v t apud ant iquos, his uapaffula vu is , ac vinis abunda t. in edi t isverò mont ant s, qua vetufta l e d e tNu r i ia , & paucis inde mi l l iar i js C a l c i a, quod Ca r f u l um P l i n i o, Se Viíîum nou i nomi n i s, 0 t er renot antur admodum f rug i f e r e, vt V i r g i l i u s in v i i . Et te misère m o n t o fx m prœlia T^urfje . H o r r t da p r e c i p ue c ui gens, affuetaq\ m u l te V e n a nt n e m o r u m y e>c. Quapropt er dupl i cem accepimus in his v i n c i s, quamquam mon t o f i s, Se niue perpetuò horr idis c ond i t i onem. V n am col l ibus maxime apricis minus n u– mi da co l l i gi vina , nec adco coquenda : alba plerumque , ac r laua, fi non g r and i a, f ynce r a. deinde qui bufdam locis minus a l g i d i s, ac pc t rof i s, pauca, fed tenui i f ima g i gnun tur, Se que in Ol ygopho r is v ix a l i a i nuenc r is fimilia. & rubra ex Amp l i ci in t inis cbul l i t ione fubaul tcra „ Inter amnes>(f Narniœ v i n a. E X Nu r f i n is mon t i bu s, & conual l ìbus Spolct inis , vbi Valu s Stricìura d i - c i t u r , q u i c o n c u r r u n t r i u i , in apcrtam p o l k a, ac latam pl ani c i cm, f ecus App e nn i ni ladices , c i u i t a r cm in medio conc ipiunt, que à coníluxu in propin- i )uum Na r em amnem , recìè Interamne s ant iquis cognominatur . quo rum be– ne f i c io i r r igue paflìm t e r r e f ruga l i i f ime fiunt, ac vinetis complur imis fcecun- dantur • Quapropter v i t e s , v t mo ns eft, in humihbus l o c i s, ab f r i g i de a u r e, p l uri