Sèmma tutti dil campani,/ parlèmm tutti al stés dialètt,/ sèmmja o no tutti pram-
zàni?/ E a s’piäz sól parlär bél scètt.
Testo scritto secondo i principi grafici prosposti in questa grammatica.
Scrittura corrente destinata alla persone che sanno il dialetto, utiliz-
a)
zabile anche per una lettura silenziosa:
Da na fneestra ed la mè cà/ sént riveer tanti mateⁿni/ ed campaani un din-don-
dan./Acomincia il capuseⁿni.
Cooza credo’t, veh, puteⁿna?/Agh’ risponda laNonsjeeda,/miiga feer la zgalza-
reⁿna,/ ch’ancamì són bele alveeda!
Saròveecia ilmè ragaasi,/mo ’ngh’ò l’eezmané l’afaan/ de ’d chì sùmò sì pràn
baasi!/Al sò zà! FàSantaCrooza,
però incómì són in feesta:/ na ragaasa la se spooza,/ l’é zà chì coj fjoor in teesta.
Sù puteⁿni andì d’acordi/ conta (al sii’v?) sól esor bón!/ Campaneer zò tuti il
cordi!/ Selta foora al Campanón.
Sema tuti dil campaani,/ parlèm tuti al stees djalèt,/ sèm’ja o nò tuti pramzaani?/
E a’s pjeez sól parleer bél sćèt.
variante finalizzata alla didattica del dialetto:
a)
Da na fneéstra^ed lamè^cà/ sént^riveèr tànti^matéⁿni/ ed campaàni un din-don-
dan./Acomìncia^il capuséⁿni.
Coòza^crèdo’t, veh, putéⁿna?/Agh’ rispónda^laNonsjeèda,/miìga^feèr^la zgal-
zaréⁿna,/ ch’ànca^mì són^béle^alveèda!
Sarò^veécia il mè^ragaàsi,/ mo ’n gh’ò^l’eèzma né l’afaàn/ de ’d chì^sù
mò^sì^pràn^baàsi!/Al sò^zà! Fà^Sànta^Croóza,
però^incómì^són^in feésta:/ na ragaàsa la se spoóza,/ l’é^zà^chì coj fjoór^in teésta.
Sù putéⁿni andì^d’acòrdi/ cónta (al siì’v?) sól^ésor^bón!/ Campaneèr zò^tùti^il
còrdi!/ Sèlta^foóra al Campanón.
Sèma^tùti^dil campaàni,/ parlèm^tùti al steés^djalèt,/ sèm’ja^o nò tùti^pram-
zaàni?/ E a’s pjeèz^sól parleèr^bél^sćèt.
7. Lapiazzadel duomo (UgoUgolotti)
Testo originario scritto nella grafia tradizionale
787
Quand agh’ò ’naquälcaora ’d libartè/ evagh a zgirondlär par la citè…/ am’cat,
sémpor, an’ sénsa färl aposta, in-t-la pjasa dal Dom. E là fagh sosta./An gh’émiga
da färsonmaravija:/ l’é vón di pu béj sit ch’almónd a gh’sia.
A rést férom, davanti ala fasäda/ dal nostorDom, con l’alma entuziazmäda./ Che
rasa ’dmonumént, che architetura!/Mo coll che pu sorpasa tutt lamzura/ e ch’am’
fa restär lì cme ’nmartorél/ l’é coll gran fjór ädmärmor voltè al cél,
787
Pubblicato in:
35anni: ilmegliodel Lunarioparmigiano1982-2016
(acuradiG.Mez-
zadri eR. Oddi), Parma, ParmaNostra 2016, p. 171.
310
