variante finalizzata alla didattica del dialetto:
a)
Cuànd a cànta^la sigaàla a peèr^frèsc infìn^la staàla.
-
Se i vinaàs i ’n’sàn^pù^’d vén àn^l’avtón l’è^zà^ala fén.
-
Meéj, ed zneèr, al samboòt^zlè che tùt^sèc, edmaàǵ al prè.
-
Teén^pjeⁿni^il bòti tùt^farveèr pò ciaàpa^il fòrbzi e và^a podeèr.
-
Oògni^gioóron un scuasèt e oògni^càmp l’é^cmé^bendèt.
-
Se inveéci^’d fjoór at voól^cateèr^di spén baàsta ch’at pjànt^il roózi a
-
l’ombarzén.
Cuànd l’aàcua la fà^i cioldón rìda^i famì e criìda^i padrón.
-
Brùt o beél ch’a sìa^farveèr, gh’è^l’inveèron ch’l’é^drè^andeèr.
-
Baàsta^sól na smaàna^ed chèld che al formént al ciaàpa^al gèld.
-
Cuànd al soól at sént ch’al cioòca goòda^l’ómbra ànca s’ l’é^poòca.
-
4. Il giornodella fiera (RenzoPezzani)
Testo originario scritto nella grafia tradizionale
784
Cavalen, jup, jup/ int la covva i t’àn fat un grupp;/ i t’ànmiss la bria pu bela;/ un
colär coll campanass/ ch’al teconta tutt i pass,/ eun fioch ross äd lana in testa…/L’è
lamuda da la festa.
Cavalen, l’è ’l dì dla fera./ La birocia l’è pu pesa/ parchè incò ’gh n’è su pu ’d
von:/ gh’è al paisan con somoiera/ ch’à da fär na quälca spesa;/ lu’l va a vender dal
melgon.
Za ’t al sècme lavaa fnir:/ ti, lighècon la tobria/ aunanel, nabranca ’d fen;/ lor,
ch’imagn’na l’osteria,/ ch’aven sirae j enpien ’dven…/E ’t al sentirè int lagropa/
ch’è imbariegh finna la stropa.
Lè lacantae lu ’l gh’vaadrè,/mo i la smors’napochapoch,/finch’i dormencme
du soch./ Tì, col lumm ch at slonga i pè,/ te schiv ’n omm, te schiv na bara,/ e te ’t
lass insgnär la sträda/ da un foss d’aqua ch’a ciciara.
Finch’at riva la topaja,/ ecoll campanass ch’a sbraja/ seDiovol al dventamutt./
Un ät’r anun’ätra fera:/ al paisan con somojera,/ baza,melga, stropa, foss…/ Sì, l’è
vera, i t’an rott j oss,/mo te ’t zach’v int un lett sutt.
Testo scritto secondo i principi grafici prosposti in questa grammatica.
Scrittura corrente destinata alla persone che sanno il dialetto, utilizzabile
a)
anche per una lettura silenziosa:
Cavalén, jùp, jùp/ int la cova i t’àn faat un grùp;/ i t’ànmìs la bria pù beela;/ un
coleer col campanaas/ ch’al teconta tùt i paas,/ eun fioc ròs ed laana in teesta…/L’é
lamuuda dala feesta.
Cavalén, l’è ’l dì dla feera./ La biroocia l’é pùpeeza/ parchè incògh’n’é sùpù ’d
784
Pubblicato in: RenzoPezzani,
Tarabacli
, Parma, Battei 1980, pp. 25-27.
307
